Η οσφυαλγία είναι από τις συχνότερες παθήσεις του ενήλικου πληθυσμού. Το 80% θα βιώσουν οσφυαλγία σε κάποια χρονική περίοδο της ζωής τους, με το 40% να έχει τακτά υποτροπιάζοντα επεισόδια. Το 40% των ανθρώπων με οσφυαλγία θα αναζητήσουν θεραπεία.
Ο ιατρός θα λάβει ιστορικό του ασθενούς, θα αναζητήσει πιθανά νευρολογικά παθολογικά ευρήματα και θα παραπέμψει σε απεικονιστικές εξετάσεις. Έρευνες στο εξωτερικό δείχνουν ότι το 42%θα πραγματοποιήσει διαγνωστική απεικόνιση (απλή ακτινογραφία, αξονική ή μαγνητική τομογραφία) εντός ενός έτους από την παρουσίαση των συμπτωμάτων με το 80% από αυτούς εντός του μήνα,
Η διαφοροποίηση μεταξύ των φυσιολογικών ευρημάτων, συμβατών με την ηλικία και αυτών που είναι σημαντικά από κλινικής απόψεως δεν είναι ευρέως γνωστή. Για παράδειγμα, κατάγματα, σοβαρός δισκικός εκφυλισμός, κοίλες δίσκων με σοβαρή συμπίεση των ριζών και εκτεταμένα οστεόφυτα συσχετίζονται με πόνο στην οσφυϊκή περιοχή και/ή πόνο στο κάτω άκρο και θα πρέπει να αναφέρονται στη γνωμάτευση του ακτινολόγου.
Αντίθετα, μέτριος δισκικός εκφυλισμός, δισκικές διογκώσεις και προεξοχές, στένωση του χώρου του δίσκου, σπονδυλολίσθηση ή αρθρίτιδα μικρού βαθμού, παρουσιάζουν μικρή συσχέτιση με πόνο στην οσφύ.
Οι όροι που χρησιμοποιούνται στις γνωματεύσεις των διαγνωστικών απεικονίσεων της οσφυϊκής περιοχής προκαλούν σύγχυση, τόσο στους ασθενείς όσο και στους ιατρούς.Για παράδειγμα ή διάκριση μεταξύ μιας δισκικής προεξοχής, μιας εξώθησης ή μιας κήλης δεν είναι πάντα ξεκάθαρη και ερμηνεύεται διαφορετικά από τους ακτινολόγους. Πολλοί όροι, όπως εκφυλισμός, ρήξη δακτυλίου, δισκική προβολή ή κήλη δίσκου, μπορούν ν’ αυξήσουν την ανησυχία και να δημιουργήσουν λανθασμένη εικόνα σχετικά με την κατάστασή τους, αποτελώντας έτσι δυνητικούς φραγμούς στην ανάρρωσή τους.
Ενώ η απεικόνιση παρέχει μια λεπτομερή περιγραφή των δομικών στοιχείων της σπονδυλικής στἠλης ενός ατόμου,τα αποκαλούμενα μη φυσιολογικά ευρήματα αυξάνουν με την ηλικία σε μή συμπτωματικούς πληθυσμούς και σχετίζονται ελάχιστα με τα επίπεδα πόνου και ανικανότητας ενός ατόμου. Η πρόωρη χρήση μαγνητικής στην οσφύ έχει αρνητική επίδραση στην ψυχολογία του ασθενή και αυξάνει την πιθανότητα χειρουργείου.
Η αναφορά των ποσοστών εμφάνισης των απεικονιστικών ευρημάτων, σε αντιστοιχία με την ηλικία σε ασυμπτωματικούς πληθυσμούς, έχει την δυνατότητα να εκπαιδεύσει κλινικούς και ασθενείς, μειώνοντας ταυτόχρονα τις ανησυχίες που συνδέονται με αυτά τα ευρήματα. Η επισύναψη απλώς μιας επιδημιολογικής έκθεσης στις γνωματεύσεις μαγνητικών τομογραφιών, έχει παρατηρηθεί ότι μειώνει τη χρήση αναλγητικής φαρμακευτικής αγωγής σε ασθενείς με πόνο στην οσφύ.
Σημαντικό βήμα θα είναι οι παραπέμποντες να παρέχουν στους ακτινολόγους τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με τον ασθενή, την κλινική του εικόνα, τον λόγο της διερεύνησης και να ζητούν σαφείς τεκμηριωμένες και κλινικής σημασίας αναφορές, οι οποίες θα περιέχουν επιδημιολογικές πληροφορίες βασισμένες στην ηλικία και σε ακτινολογικές μελέτες ασυμπτωματικών ατόμων.
Ο πρόωρος απεικονιστικός έλεγχος σε άλγος στη οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλική στἠλης μπορεί να οδηγήσει στις ακόλουθες αρνητικές συνέπειες:
1 .Παρερμηνεία των αποτελεσμάτων από τούς κλινικούς, που οδηγεί σε συμβουλές οι οποίες δεν βοηθούν ή σε περιττές φαρμακευτικές και επεμβατικές θεραπείες
2.Παρερμηνεία των αποτελεσμάτων από τους ασθενείς, που οδηγεί σε αίσθημα φόβου, αποφυγής κίνησης και δραστηριότητας και χαμηλές προσδοκίες αποκατάστασης
3.΄Εκθεση σε ακτινοβολία.
Η πρώτη προσέγγιση σε μια δισέλιδη κάποιες φορές απεικονιστική διάγνωση, η οποία έχει δώσει την εντύπωση σοβαρής μη αναστρέψιμης βλάβης, είναι η ενημέρωση. Τα απεικονιστικά ευρήματα πιθανών να υπάρχουν χρόνια ως ασυμπτωματικά. Η παρούσα κλινική εικόνα θα εκτιμηθεί στο πλαίσιο της μηχανικής διάγνωσης και θεραπείας από τον εξειδικευμένο θεραπευτή.
